NE YAŞADIM DİYE SORDUNUZ MU?

NE YAŞADIM DİYE SORDUNUZ MU? Daha önceki yazımı okumuş olanlara sormak istiyorum. Şimdiye kadar ne yaşadım diye kendinize sordunuz mu? Peki bir an düşündükten sonra gelecek için bir plan yaptınız mı yoksa sadece düşünüp geçtiniz mi? Tahminim o ki düşünüp geçtiniz, ola ki bir kişi bile benim yazımdan sonra kendi için bir plan yaptıysa ne mutlu bana. Peki beni kendime getiren ne oldu sizce yaşadığım sıkıntılar mı, hastalık mı, yaş mı, hayal kırıklıkları mı, hançerler mi? Belki de hepsi. Yani sizden bir farkım yok. Belki, sizden bir farkım olabilir Biraz anlatayım o zaman 8 Haziran 1969 Tepecik hastanesi öğlen saatlerinde koridorda sedyede hamile bir kadın tesadüfen doktor görünce doğumhaneye alınıyor. İlk bebek sarı ikici bebek esmer. Annemin dediğine göre sarışın olan Nurdan esmer olan benim. Anladınız değil mi, sizlerden farkım sadece ikiz olmak. Güzel bir şey derseniz çokkk. Zor tarafı derseniz de çokkk. İkiz olduğumuzu bilenler okuyanlar şu soruyu sorabilirler, aynı anda aynı duyguları farklı yerlerde olsanız dahi birlikte yaşadığınız oldu mu? Size bazı yaşadıklarımızı anlatayım. Nurdan, benden daha zekidir, matematik sınavından iyi almasına rağmen cetveli yediği çok olmuştur. Şaşırmayın ben zayıf aldım ve hocamız kağıtları yanlış verince benim yerime cetveli o yemişti. Lise sonda postaneyi soran turistlere yolu tarif eden ben olmama rağmen Nurdan inatla hâlâ ben tarif ettim der. Üniversiteyi ayrı şehirlerde okuduğumuz için üzüntülü olduğum anlarda Nurdan telefon açar "ne oldu neye üzüldün?" derdi. Farklı karakterlerde olmamıza rağmen birbirimizi hep tamamladık. İyi ki varsın kardeşim. Kendime "ne yaşadım" diye sorguladığım zamanlarda Nurdan ile ufak ufak firarlar yapmaya başladık. Firar diyorum çünkü Salda gölüne giderken ilk defa otostop yapınca “ikizler firarda” diyerek gittiğimiz şehirlerden fotoğraflar paylaşmıştım ve bu anımız üzerine ikizler firarda olarak kaldık. Bir sonraki yazımda gezdiğim gördüğüm yaşadığım olayları sizlerle paylaşmak istiyorum. “Ben çıkamadım işin içinden siz çıkabildiniz mi” adlı yazıma göstermiş olduğunuz ilgiden dolayı sizlere çok teşekkür ederim Umarım yazılarımı severek okuyup beni takip edersiniz. Sizden gelen mesajlar yorumlar benim için önemli Neden mi? İnsanın kendini değerli hissetmesi, enerjisini, hayata bakışını değiştiriyor. Benim gibi düşünen hayata pozitif bakıp umudunu yitirmeyen insanların olması beni ayakta tutuyor. Okuyan gözleriniz, sıcacık yüreğiniz hep var olsun. Dua ile Aydan Kurt