DELSÛZÎ

DELSÛZÎ Ben yorgun; yüzyıllık bir çınar, Dışarısı güllük gülistan, İçerisi harabedir inan, Ben bile bilmezken kendimi, Sana nasıl izah edeyim derdimi, Sükûtum tercihim değil mecburiyetim, Sormayasın neredeyim bilmem ki ne haldeyim, Bahis edersin; bunlar dert mi diye? Madem görünürde dert yok, yürek yanar mı boşuna? Ne veliyim ne deli; meczup bir acemi, Yerim yurdum belli değil; araftayım bir başıma, Ah Sultanım yüreğim yangın yeri, Değildir mübalağa kelamım, İşitmez oldu cihanın meramım, Lâkin yetti gaflet şuursuz dimağıma, Aşksa senden gelsin; sevdaysa sana olsun, Ben acizim ki; elimde aciz bir kalem, dilimde aciz bir kelam, Ey rahmet elçisi haykırım son seste, tek nefeste: Sen yoksan bu acizden geriye ne kalır avuçta? Müsaade et aczim ile varayım huzuruna, Bundan gayrı Fâtıma yanmasın bir başına. Delsûzî: Kalp acısı, gönül yanması Fatma Nur Özcan