ÇOK ŞÜKÜR

ÇOK ŞÜKÜR Güz müydü beklenen, Yaz mıydı yoksa, Bekliyorduk ya hani, Bir şeyleri, sürekli olarak, Olan yetmemişti galiba, Doymayan şu gözlere, Bekliyorduk yine, her zamanki gibi, Verilene çok şükür ediyormuş gibi, Sürekli yenisini istiyoruz , Az olana kanaat etmiyor , edemiyoruz, Buna rağmen istemeye devam ediyoruz , Biliyoruz çünkü yaratanın merhametini , Benzemez, bir başkasına merhametine Tıpkı kendisinin, kudretinin, Yüceliğinin benzemediği gibi, Yağdırıyordu âdeta, kullara rahmet, En ufak pişmanlık yeter, affolunmaya, Yeter ki insan, karartmasın tertemiz yüreğini El açan kuluna, ne yoktu ki, Hem dünyada, hem ahirette, Çokça şükür edebilmek gerek, Yaratanın verdiklerine, vereceklerine, Sayısızca güzelliği, kusursuz dengeyi, İki çift gözün yanında, Gönül ile de hissedebilmek gerek, Bunca güzelliği, nimeti vardı, Görünen çoktu zaten görmek isteyene, Biz ise olan ile yetinmemiş, Sürekli beklemişiz, Bazan sayısızca güzelliğe, Sayısızca şükür sunmayı ihmal etmişiz, Hep istemişiz, ev, araba, meslek, Ancak verenin kudretini, azametini, Neden görmez olmuş bu. gözler, Oysa istiyor olabilmek bile, Ne kadar büyük bir lütuf, farkına varsak, Anlasak nimetin kıymetini, verenin kudretini, Şükürsüz geçen her ana utanır insan, Çünkü, şükürsüz olan gönül, huzursuzdur, Kızarır yanakları, damlar yaşlar gözlerden, Ancak anlayınca hatasını, döner ise geri, Bir nefes dolusu çok şükür yeter, Ebedî huzura , koşmaya, kavuşmaya ... Fatma Nur Özcan