İNSAN OLAMAYAN ADAM

İNSAN OLAMAYAN ADAM Adamın biri deniz kenarında bir balık görmüş. Bakmış balık yüzüyor, " ben de ben de" demiş. Gitmiş kendine gemi yapmış. Artık çok uzaklara bile yüzen bir adammış. Başka bir gün yolda bir kuş görmüş. Bakmış kuş uçuyor, "ben de ben de" demiş. Gitmiş kendine uçak yapmış. Artık çok uzaklara bile uçan bir adammış. Yine bir gün yolda bir aslan görmüş. Aslan kükrüyor, korkutarak herkese hükmediyormuş. "Ben de ben de" demiş, başlamış herkesi kükreyerek ürkütmeye. Artık Dünya'ya hâkim aslan gibi bir adammış. Başka bir gün Ay'a bakmış geceleri aydınlatıyor. Tutmuş, gece herkesi aydınlatma hayali kurmuş. Ay gibi olmasa da gece ışık verecek bir enerji bulmuş. Hayali gerçek olmuş. Artık Ay'dan daha çok ışık veren hatta daha da çok işe yarayan Ay gibi bir adammış. Güneş'e bakmış her yeri ısıtıyor. Meyve, sebze ondan aldığı ısı ve ışıkla büyüyor. Güneşin az olduğu günlerde meyveyi sebzeyi üretecek yollar bulmuş. Onları ısıtmış, istediği zaman istediği büyüklükte yetiştirmiş. Artık Güneş gibi adammış. Gün gelmiş, gece gündüz nasıl bir adam olsam diye düşünmekten bıkmış. Yüzüyor, uçuyor, dünyaya hakim, gece aydınlatıyor, istediğini istediği gibi üretiyor, daha ne yapsın?O artık her şeyi yaratan adammış. Bakmış istediğini yapıyor, istediği düzeni kuruyor. Bunların hesabı yok sanmış. Yaratılanlara bakıp neden, niçin, Kim için yaratıldığını hatırlaması gerekirken "Yaradan"ı yok saymış. Yorulmuş; şişmiş büyümüş karnını taşımaktan, sürekli bir şeyler olmaya çalışmaktan. Biraz uyuyunca yorgunluğu geçer sanmış. Biraz daha dinlenmiş, uyumuş uyumuş olmamış. Nihayet bu dünyada kalıcı olmadığını hatırlamış. Yazık ki her şey olmuş bu dünyada ama bir türlü insan gibi adam olmaya vakit kalmamış!.. Betül Özer Bölük 01.12.2021