Her Şey Çürüyordu

Her Şey Çürüyordu Yaşayamadığın bir hayatın özleminin Yüreğinde sebep olduğu fırtına Ve yaşamak zorunda kaldığın hayat Bir insanı diri diri gömüp sonra Toprağın altından çıkarıp Hadi yaşa cenneti vaad ediyorum Deyip hadi yaşa diyemesin Sebep olanın cehennemde yanması Toprağın altındakine ne faydası var Bahçeni talan edip baharını çalanın Gününü gün etmesi Ne bir vicdana sığar ne de insanlığa İnsanlık demişken hangi insanlık Zerresine rastlanmıyordu Dünya denen alemde Mazlumların ahı arşı titretiyordu Vicdan ve adalet ayaklar altındaydı Doğa her gün insana tokat atıyordu Ama insan ısrarla anlamamaktaydı Çirkinlik ve kötlük koktuğu Herşeyin çürümeye yüz tutuğu Bir coğrafyada insanlığı arıyordum Böyle bir dünya dünyamıydı Çocukların öldürüldüğü bir dünyada İnsanlık kelimesi ürpertiyordu beni Oysa İnsan olmak, insan kalabilmek Asaletli olmak mühüm şeylerdi Her şeyin kirlenmediği zamanlardaydı Sevgi, saygı, edep , haya Ne çok şey çürüyordu böyle En çokta ruhlar çürüyordu Eskiden diyorum her şey daha beyazdı AYCAN YÜZTAŞ